Pracę przygotowano na podstawie Standardów badań ultrasonograficznych Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego (2011) i zaktualizowano, opierając się na najnowszych doniesieniach z piśmiennictwa. Specyfiką zastosowania różnych aplikacji ultrasonografii w anestezjologii i intensywnej terapii jest wykorzystanie tej metody obrazowania zarówno w diagnostyce, jak i w celu wspomagania niektórych inwazyjnych procedur (np. kaniulacji naczyń, znieczulenia regionalnego). Badania ultrasonograficzne wykonywane przez anestezjologa na oddziale intensywnej terapii nie mają charakteru szczegółowego, lecz są ukierunkowane na identyfikację patologii prowadzącej do stanu zagrożenia życia. Powtarzanie badania w odstępach czasowych ułatwia monitorowanie efektywności wdrożonego leczenia. W diagnostyce wykorzystywane są często uproszczone protokoły, które pozwalają usystematyzować badanie. Powinny być one w miarę możliwości zweryfikowane przez kompetentnego w tej technice obrazowej lekarza. Ze względu na specyfikę pracy anestezjologa oraz ograniczenia powierzchniowe sali operacyjnej i oddziału intensywnej terapii najlepiej sprawdzają się mobilne, odporne na uszkodzenia aparaty ultrasonograficzne, gotowe do pracy w krótkim czasie od uruchomienia. Rosnąca liczba wskazań powoduje, że uzasadnione jest dysponowanie aparatem wyposażonym w trzy podstawowe głowice (liniowa, convex i sektor), a w ośrodkach o wyższym poziomie referencyjności również w głowicę przezprzełykową. Specyfika niektórych procedur wykonywanych pod kontrolą ultrasonografu wymaga zachowania odpowiednich procedur bezpieczeństwa, np. w trakcie kaniulacji naczyń konieczne jest przestrzeganie pełnej jałowości.